- πος
- (I)Α(δωρ. τ.) πους.————————(II)Α(κυπρ. τ.) βλ. ποτί.
Dictionary of Greek. 2013.
πος
Look at other dictionaries:
πους — Όρος που δηλώνει τη μετρική μονάδα των ελληνικών και λατινικών στίχων. Διακρίνουμε στους π. μία άρση (ισχυρή συλλαβή, συνήθως μακρά, στην οποία πέφτει ο ρυθμικός τόνος) και μία θέση (ασθενή συλλαβή). Η βραχεία συλλαβή (υ) υπολογιζόταν ως μετρική… … Dictionary of Greek
ger-3 — ger 3 English meaning: to turn, wind Deutsche Übersetzung: “drehen, winden” Material: A. O.Ind. guṇá ḥ (*gr̥ nó s) “ the single thread of a string, line, cord; stain “ (dvi , tri guṇa actually “ consisting of two, three threads … Proto-Indo-European etymological dictionary
Papyrus 6 — Manuskripte des Neuen Testaments Papyri • Unziale • Minuskeln • Lektionare Papyrus 6 … Deutsch Wikipedia
ποτί — και βοιωτ. τ. πόδ και πόκ και ποί και κατ αποκοπήν ποτ και πος Α πρόθ. (δωρ. τ.) προς. [ΕΤΥΜΟΛ. Δωρ. και αιολ. τ. ισοδύναμος με την πρόθεση πρός*, προτί, που αντιστοιχεί με αβεστ. paiti, αρχ. περσ. patiy «απέναντι, εναντίον, κοντά», καθώς και με… … Dictionary of Greek
γρυπός — γρῡπός , γρύψ griffin masc gen sg γρῡπός , γρυπός hook nosed masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κνιπός — κνίψ masc gen sg κνῑπός , κνίψ masc gen sg κνῑπός , κνιπός niggardly masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
паздер — 1) стебли, солома хлебных раст. , 2) очески льна, конопли , паздера кора, лыко , костром., вологодск. (Даль), укр. паздiр содранное лыко , поздiрря ср. р. солома , др. русск. паздеръ м., паздериɪе, собир., солома , русск. цслав. паздеръ,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Arcadocypriot Greek — Distribution of Greek dialects in the classical period.[1] Western group … Wikipedia
автоти́пия — и, ж. полигр. 1. Фотомеханический способ воспроизведения полутоновых изображений (картин, фотографий и т. п.). Трехцветная автотипия. 2. Оттиск, изготовленный этим способом. [От греч. α’υτος сам и τυπος отпечаток] … Малый академический словарь
изото́пы — ов, мн. (ед. изотоп, а, м.). спец. Разновидности одного химического элемента, в атомных ядрах которых содержится одинаковое число протонов, но различное число нейтронов. Радиоактивные изотопы. Изотопы урана. [От греч. ’ισος равный и τοπος место] … Малый академический словарь
